Piękna i Bestia - Gra ShadowNova

Mężczyzna słucha Cię uśmiechnięty, obejmując ramieniem. Chmury robią się coraz ciemniejsze, ale jeszcze nie pada. Jednak deszcz w górach to niebezpieczne zjawisko... Widzisz w końcu jakąś jaskinię, dość głęboką i ciemną, jednak z czymś w rodzaju progu. Woda na pewno się tu nie dostanie

- O, ta jaskinia jest perfekcyjna - powiedziałam, przerywając śpiew i ruszam do środka w takim razie, rozglądam się oczywiście uważnie. - Halo, jest tu ktoś? Możemy przeczekać tu deszcz?

- Możecie... O ile będziecie przestrzegać zasad - słyszysz z mroku chrapliwy głos - Przede wszystkim żadnego światła, zakaz rzucania kamieniami... I jeżeli zobaczę jakiegokolwiek pokemona wróżkowego, zagryzam bez ostrzeżenia

- Kamieni rzucać nie będę, poke-wróżek nie mam... I bez światła też damy raczej radę - powiedziałam i po chwili wchodzę do środka jaskini i idę tak trochę na oślep w takim razie, staramy się znaleźć wygodne miejsce z demonem.

No i macie całkiem wygodny i ciepły kącik... Hm. Za ciepły. Właściwie, jak tak pomiziasz ręką, to za ciepły i za jednolity jak na ścianę jaskini...
- Wiesz, pochlebia mi to, ale nie radzę głaskać kilka centymetrów wyżej. Chyba, że chcesz wydłubać mi oko - rzucił niewidoczny dotąd dla was pokemon, śmiejąc się chrapliwie pod nosem

Podniosłam się gwałtownie. - Wybacz! No ale widzisz jak to jest, gdy nie ma światła! - powiedziałam do niego na to po chwili.

Stwór wybuchnął śmiechem
- Spokojnie. Nic się nie stało. Światło nie jest korzystne dla moich starych oczu, niestety. Usiądźcie, będzie wam tu cieplej - powiedział pokemon, przeciągając się, co możesz poznać po zgrzycie łusek po kamieniu - Co was sprowadza w te rejony gór? Tu jest dość niebezpiecznie...

- W sumie to poszukuję towarzyszy podróży... Z mojego składu została tylko Absol, nie wiem co się stało z poprzednimi pokemonami... To i tak, że Abi odnalazł swojego przyjaciela, bo nie miałby w ogóle pokemonów... - wzdycham smutno. - I stwierdziłam, że na safari najprędzej skompletuję sobie odpowiedni skład...

- Intrygujące. Tak, większość pokemonów tutaj chce opuścić to nudne miejsce jak najszybciej. Ale ja pytałem konkretnie o to pasmo gór. To dom pokemonów lodowych i smoczych, a także niektórych mrocznych. To nie jest bezpieczne miejsce, jeżeli nie potrafi się bronić. Pamiętam, jak pewnego razu wpadł tu jeden człowiek i próbował złapać Dragonite... Cóż, na dół leciał szybciej niż uziemiony Salamence - skrzywił się

- A... No, szukam poke-smoka... Najlepiej w sumie to Jangmo-o... Uwielbiam je - stwierdziłam. - I sama potrafię zmieniać się w smoka, wielkiego! Więc raczj takie spadanie mi nie grozi - zastanawiam się na to.

- Jangmo-o? No, do ich legowiska macie jeszcze co najmniej pół godziny drogi. Ale to prosta trasa. Pokażę wam, o ile deszcz przestanie padać... I o ile nie pokaże się słońce - zaproponował. Słyszysz ciche pochrapywanie Tresha wtulonego w brzuch pokemona. Chyba zmęczyło go to łażenie... No cóż, nadal nie odkryliście dlaczego tak osłabł

Odkryliśmy. To przez umowę jaką był związany apropos ożenku z córką moich rodziców, której dusza cierpi też gdzieś w zaświatach, po to jest nam Darkrai... - Będę bardzo wdzięczna - powiedziałam szczęśliwa do gada. Wtulam się w demona wkrótce i zamykam oczy

<A, fakt. No widzisz, muszę znowu zrobić spis XD>

Czyli jednak Twoja pamięć nie ucierpiała po wypadku. Darkrai jednak chyba nie był zbyt skory do pomocy... Budzi Cię ciche pochrapywanie do ucha. Deszcz przestał już padać, wygląda jednak na to, że i pokemon zasnął, przytulając was do siebie łapą. Miło, ciepło, ale z lekka ciasno...

Yup... W sumie to ciekawe co to za pokemon... Grzebię w plecaku za kanapkami, powinnam mieć kilka w zapasach jeszcze... Demon nadal śpi?

Śpi, też wtulony. Znajdujesz dwie kanapki, odrobinę co prawda zmiętolone, ale na pewno w smaku nic im nie ubyło. Gad czując poruszenie pod łapą otwiera leniwie jedno oko i ziewa potężnie
- Czołem, śpiochy

- Cześć - powiedziałam do niego i wcinam sobie jedną kanapkę. Po chwili budzę demona i podsuwam mu pod nos drugą, po czym wychodzę i rozglądam się wokół. Jak z słońcem? Jest czy go nie ma?

Nope, dalej ciężkie, burzowe chmury, poza tym zaczyna robić się wieczór powoli. Smok wychodzi za tobą mrużąc ślepia. Pokemon okazał się Haxorusem... Bardzo starym i wypłowiałym Haxorusem. Rozejrzał się
- No, chyba mogę wam pomóc

- Zbliża się wieczór, więc raczej nie musisz się martwić już o słońce - powiedziałam do niego łagodnie. Po chwili podchodzę i daję mu trochę energii życiowej, jak przy leczeniu. Wiem, że to starszym osobom zawsze pomaga... Co prawda nie przedłuża życia ale łagodzi skutki starości na jakiś czas.

Smok spojrzał na Ciebie mocno zdziwiony. Ty zaś poczułaś delikatne, ledwo zauważalne osłabienie
- Hm... Dziękuję Ci - powiedział, chyląc lekko głowę - W takim razie za mną, drogie dzieci - ruszył do przodu, rozglądając się z uśmiechem na pysku. Zauważasz rozliczne blizny na jego ciele. Ten stwór stoczył wiele walk w młodości...

- A proszę bardzo, taki prezent za gościnę - powiedziałam do niego z uśmiechem. I idziemy za nim dalej w takim razie i oglądam blizny na jego ciele. Dla smoków takie blizny po bitwach to zaszczyt.

Fakt, i pewnie z większości wyszedł zwycięsko. Pół godziny później jesteście na miejscu. Ogromny, niemal płaski szczyt, porośnięty gdzieniegdzie małymi, karłowatymi drzewkami. W samym centrum widzisz niewielkie źródełko, z którego wybija majestatycznie woda, płynąc w dół po skałach. Od razu rzucają Ci się w oczy różnorakie pokemony, w tym właśnie minismoki z kolczykami... Jangmo-o znaczy.

No i tutaj jestem zachwycona. Znaleźliśmy je!- Dziękuję bardzo - powiedziałam naprawdę wdzięczna do Haxorusa i przytulam go, a raczej tylko jego łapę, patrząc na jego rozmiar. Po chwili ruszam w stronę Jangmo-o. - Cześć - witam się z nimi.

- Nie ma problemu. Powodzenia, dzieciaki - rzucił i ruszył w drogę powrotną. Jangmo-o na Twój widok stanęły w pozycji bojowej
- Chcesz zabrać stąd któregoś z nas, prawda? - zapytał jeden z nich, mimo wszystko sympatycznym głosem - Musisz wiedzieć, że jako dumny smoczy ród nie idziemy z byle kim. Swojego wybrańca musisz pokonać w walce pokemon!

- Cześć... I tak, chciałabym któregoś z was za towarzysza... Ale tylko napomnę, że w strefie safari zakazane jest używać pokemonów... Więc... Które zmierzy się bezpośrednio ze mną? Oczywiście kamieni używać nie będę - przyznałam i czekam w takim razie zainteresowana na ich reakcję. Które będzie chciało mi dać nauczkę za zniewagę?

Smoki wybuchnęły głośnym śmiechem na Twoje słowa
- Zasady strefy safari nie obowiązują w smoczym rejonie i oni doskonale o tym wiedzą - uświadomił Cię ten sam miły samiec, niemal turlając się ze śmiechu. Tresh wywrócił oczami
- Nie wiem, co mówią, ale nie podoba mi się, że się z nas nabijają